4.اولین نتیجه و تأثیر خوب را با عنوان و چکیده خود ایجاد کنید.
عنوان و چکیده اجزای فوق‌العاده مهم یک مقاله هستند زیرا اولین مواردی هستند که سردبیر ژورنال آن‌ها را می‌بیند. مطالب زیر بازخوردهایی از سردبیران و کارشناسان در خصوص عنوان و چکیده مقالات ارسالی به ژورنال‌ها است:
5.یک نسخه ویرایش حرفه‌ای داشته باشید – نوشته خود را، که شامل متن اصلی، لیست منابع، جداول و اعداد هستند ویرایش کنید (و نه‌فقط اصلاح).
ویژگی اصلی یک نوشته علمی، وضوح آن است. قبل از ارسال مقاله به ژورنال، توصیه اکید می‌شود که یک نسخه ویرایش حرفه‌ای برای ویرایش نوشته خود داشته باشید. مقاله‌ای که در یک ژورنال پییرریویو (منظور ژورنالی است که سبک داوری آن پییر ریویو باشد) سابمیت شده باشد قبل از انتخاب آن برای داوری (یا همان پییر ریویو)، ابتدا توسط هیئت تحریریه (editorial board) به‌طور دقیق و موشکافانه بررسی می‌شود.
براساس آمار منتشرشده توسط Elsevier، بین 30 تا 50 درصد از مقالات ارسال‌شده به مجلات الزویر، قبل از اینکه حتی به مرحله بررسی (پییر ریویو) رسیده شوند رد می‌شوند و یکی از دلایل اصلی رد شدن این مقالات، زبان ضعیف است. متنی که به‌درستی نوشته‌شده، ویرایش شده و ارائه شود، عاری از خطا بوده و کاملاً قابل‌درک خواهد بود و یک تصویر حرفه‌ای را از خود ایجاد می‌کند که تضمین می‌کند تا کارتان به‌طورجدی در جهان چاپ و نشر قرار گیرد. به‌هرحال، اصلاحات عمده‌ای که بر اساس درخواست یک بررسی‌کننده انجام می‌شود، دور دیگری از ویرایش را ضروری می‌سازند.
برای دانستن دلایل اصلی رد شدن مقاله این مطلب را بخوانید.
نویسندگان می‌توانند ویرایش نسخه‌های خود را با اتخاذ اقدامات احتیاطی در پایان آن‌ها آسان‌تر کنند. این اقدامات عبارت‌اند از اصلاح نوشته خود برای افزایش دقت و صحت (از توصیف‌های غیرضروری یا هنجاری اجتناب کنید مانند “باید در اینجا ذکر شود” و “نویسندگان بر این باورند”) و ارسال آن برای ویرایش، تنها زمانی که از تمام جهات کامل و آماده برای چاپ است.
شرکت‌های ویرایش حرفه‌ای مبالغ هنگفتی را مطالبه می‌کنند و صرفاً به لحاظ مالی قابل‌قبول نیست که مقاله‌تان را برای چندین بار ویرایش به آن‌ها بسپارید. برنامه‌های کاربردی مانند چک کردن املا و گرامر (spelling and grammar) در مایکروسافت وورد برای ویرایش مقاله‌تان بسیار کاربردی هستند. (برای مقالات فارسی از پلاگین ویراستیار نیز می‌توانید استفاده کنید). به‌هرحال مزایای ویرایش مناسب غیرقابل‌انکار است.
6.همراه با سابمیت مقاله حتما نامه به سردبیر (cover letter) را نیز ارسال نمایید.
هرگز اهمیت نامه‌ای را که به سردبیر(editor ) یا سردبیر اصلی (editor-in-chief ) مجله ارسال می‌شود را نادیده نگیرید. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد بسیاری از سابمیتها، نامه به سردبیر را ندارند. درحالی‌که این نامه فرصت مهمی در اختیار نویسنده قرار می‌دهد تا سردبیر را متقاعد کند که کار پژوهشی‌اش ارزش بررسی را دارد.
درنتیجه، برای نامه به سردبیر، نوشتن یک محتوای خوب ارزش گذراندن وقت را دارد. بعضی از محققان کم‌تجربه قسمت چکیده مقالۀ خود را در نامه کپی می‌کنند با این تصور که این کار برای چاپ مقاله کافی است. اکیداً توصیه می‌شود که از این کار اجتناب کنید. یک نامه خوب اولاً باید به‌خوبی تم و موضوع اصلی مقاله را ترسیم نماید.
دوم، در خصوص نوآوری مقاله صحبت کند؛ و سوم، مربوط بودن مقاله به مجله موردنظر را توجیه کند. بهتر است طول نامه تقریباً نصف یک صفحه باشد. مهم‌تر از همه، در نامه باید از همکاران و محققان دیگری که مقاله را خوانده و نظر داده‌اند تشکر شود.
7.نظرات بررسی‌کنندگان را با دقت مطالعه کنید.
ادیتورها و سردبیران معمولاً اکسپت نوشته‌ها را بر اساس توصیه‌های ارائه‌شده از سوی بررسی‌کننده یا بررسی‌کنندگان با عنوان “تجدیدنظر و ارسال مجدد” معلق نگه می‌دارند. این اصلاحات ممکن است به تغییرات عمده یا جزئی در نوشته نیاز داشته باشد. محققان کم‌تجربه باید تعدادی از جنبه‌های کلیدی پروسه تجدیدنظر را درک کنند.
اول، باید اصلاحات را به‌دقت و باپشتکار دنبال نمایند؛ دوم، ضروری است که تمامی نظرات و اصلاحات ارائه‌شده را بررسی و رفع نمایند و چیزی را از قلم نیندازند؛ سوم، ارسال یا سابمیت مجدد مقاله باید تا مهلت ارائه‌شده توسط مجله انجام شود؛ چهارم، فرآیند تجدیدنظر ممکن است چندین مرحله را شامل شود.
روند تجدیدنظر نیاز به دو سند اصلی دارد. اولی نوشته تجدیدنظر شده است که تمام اصلاحاتی را که بررسی‌کنندگان درج کرده‌اند هایلایت می‌کند. دومی نامه‌ای است از پاسخ‌های نویسندگان که نشان می‌دهد آن‌ها همه موارد گفته‌شده توسط بررسی‌کنندگان و ادیتورها را موردتوجه قرار داده‌اند. این دو سند باید با دقت طراحی شوند.
نویسندگان مقاله می‌توانند با نظرات بررسی‌کنندگان موافق یا مخالف باشند (معمولاً توافق تحسین می‌شود) و همیشه موظف به اجرای توصیه‌های آن‌ها نیستند، اما در همه موارد باید توجیه خوبی برای روند اقدامات خود ارائه دهند.
نتیجه
با توجه به تعداد روزافزون مقالاتی که برای چاپ به نشریات ارسال می‌شوند، فرآیند تهیه یک مقاله برای پذیرش آن از یک مجله می‌تواند دلهره‌آور باشد. مجلات با ایمپکت بسیار بالا، کمتر از 10 درصد از مقالات ارسال‌شده به آن‌ها را اکسپت می‌کنند، هرچند نرخ پذیرش برای موضوعات خاص یا بخش‌های موضوعی خاص معمولاً بیش از 40 درصد است. محققان ممکن است مجبور شوند تا مقالات رد شده خود را کمی تغییر داده و سپس برای ژورنال دیگری ارسال نمایند.
هرچند توصیه‌های ارائه‌شده در اینجا جامع نیستند، اما اجرای آن‌ها دشوار نیست. این توصیه‌ها نیاز به توجه دقیق، برنامه‌ریزی و اجرای دقیق دارند. دنبال کردن موارد گفته‌شده به دانشجویان دکتری و دیگر محققان در نوشتن مقالات غنی کمک کرده و احتمال انتشار مقاله را افزایش می‌دهد.
Source: elsevier.com
By Aijaz A. Shaikh
